Περίεργοι καιροί

Περίεργοι καιροί...

Τα ξυπνήματα δεν είναι πια αργά και ήρεμα.

Είναι απότομα και σε βαθιά εισπνοή πνιγμού.

Οι ουρανοί έπαψαν να είναι γαλάζιοι. Γίνανε πάλι μπλε.

Τα μάτια μονίμως γεμάτα αλκοόλ.

Ταξίδι σε εκείνη την μονότονη θλίψη. Σαν να ήρθε πάλι η ώρα της.

Σαν να μην εξαφανίστηκε τελικά. Άλλαξε μόνο περίοδο.

Μετακινούνται οι τοίχοι,

το δωμάτιο γίνεται νέας εποχής,

τα μακριά φωτιστικά άγγιξαν το ξύλο,

από τα παράθυρα σταμάτησε να περνάει και ο παραμικρός ήχος.

Η βελόνα παγιδευμένη στην στροφή κλειδώματος,

στέλνει στα ηχεία μονότονο επαναλαμβανόμενο  ρυθμό που δεν έχει τέλος.

Περίεργοι καιροί.

Σε άκουσα να έρχεσαι στην μπροστινή πόρτα,
ενώ και πάλι, όπως τότε, έγραφα χωρίς να διορθώνω και να αλλάζω τίποτα.

*Διαβάζεται με το Strange Weather στην εκτέλεση των Anna Calvi και David Byrne.