Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

...οι συντροφιές του Ήλιου...



......................


συνεχίζουν...
ασταμάτητα
όλο θράσος
σχεδόν πρόστυχα...


ο Ήλιος κάθε πρωί να ανατέλλει
να δύει το απόγευμα
και η Νύχτα να έρχεται...


Ξιφομάχοι να πέφτουν σε άνισες μάχες
σε στημένα παιχνίδια της Τύχης...


Να γίνονται κληρώσεις...


Εγώ να γεμίζω χωρίς αξία και νόημα χαρτιά με μελάνι...


Τα δάκρυά μου να μην σκοντάφτουν σε κανέναν ώμο...


......................





Διαλύονται στον χρόνο οι συντροφιές του Ήλιου


...μένουν οι αναμνήσεις, τροφή και μάθημα για το μέλλον


κάθονταν σε πεζούλια με μήλα στα χέρια
με φύλλα αλοϋζας
και μία επαναλαμβανόμενη κίνηση για το άρωμά της το εθιστικό σαν ναρκωτικό
που πλημμυρίζει το μυαλό σου...


παρατηρητές των αλλαγών σε γειτονιές
χώματος που χάνεται
περαστικών και των καθημερινών τους δρομολογίων και συνηθειών
παιδιών που μεγαλώνουν


με τσακωμούς και γέλια
αδιάφοροι για την εικόνα τους


χαρτογράφοι ραγισμάτων σε πολύχρωμα μωσαϊκά


και με την ξύλινη κολώνα εκεί
σε πείσμα όλων των άλλων αλλαγών
να μένει ακλόνητη
για να μας λέει
τις δικές μας και τις άλλες απώλειες και αλλαγές
που δεν γυρνούν

λογικές εξηγήσεις...
αύριο...
δεν υπάρχουν

......................



*Διαβάζεται μαζί με το ''Ξιφομάχοι,...''
**Ακούγεται το Sun Gangs από τους Veils

10 σχόλια:

  1. Δεν υπάρχουν. Το ξέρω.

    Αλλά σε πείσμα των καιρών, των αλλαγών, των απωλειών, έχει νόημα να θυμάσαι.

    Οι ξιφομάχοι έπεσαν, αλλά αγωνίστηκαν μέχρι τέλους.

    Κι αν το παιχνίδι ήταν στημένο, αν σημαδεύτηκε η τράπουλα, αν γύρισε ανάποδα ο τροχός της τύχης, η μάχη δόθηκε. Κατηγορία δειλίας δεν υπάρχει. Υπάρχει σημαντικότερο εύσημο;

    ΥΓ: Πολύ δυνατό το κείμενο του Βασίλη.

    Καλό ξημέρωμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Madame de la Luna

    Ναι... έτσι είναι...
    Η μάχη δόθηκε...

    Θυμάμαι από αρώματα...
    σκέψεις... λέξεις...
    εικόνες... ρυθμούς...
    χτυπήματα... σημάδια...
    συνήθειες...

    Σε ευχαριστώ που έγραψες...
    και χαίρομαι που βρίσκεις ίσως ενδιαφέρον σε κάποιες φράσεις και λέξεις μου...

    ΥΓ. Ναι... το κείμενο του Βασίλη είναι πολύ δυνατό... σαφώς ασύγκριτο με τις σκόρπιες και πρόχειρα γραμμένες σκέψεις μου...

    Φιλιά και καλό ξημέρωμα και σε εσένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο Δάσκαλος μιλάει για σένα όπως μιλάει για το γιό μου!
    Αυτό μου δίνει το δικαίωμα να σου πω πως όσο κι αν προσπαθήσεις
    Δεν θα καταλάβεις.
    Όχι γιατί δεν είσαι έξυπνος,
    Ούτε γιατί δεν έχεις πείρα.
    Είναι η νιότη που σ΄εμποδίζει,
    Αγόρι μου.
    Η ορμή της
    Η δίψα της
    Το φως της
    Που δεν χωράει το σκοτάδι και τον παραλογισμό
    Του θανάτου.
    Μην προσπαθείς , λοιπόν.
    Δεν εξηγείται λογικά
    Το φευγιό των ξιφομάχων.
    Πώς θα μπορούσε?
    Γυμνόστηθοι στέκονται
    Με ξίφος την ψυχή τους.
    Κατάματα κοιτάνε τη ζωή
    Στο θάνατο γυρίζοντας την πλάτη.
    Παίζουν με ζάρια σε γνώση τους πειραγμένα.
    Κι όταν πισώπλατα χτυπηθούν και γονατίσουν
    Είναι και πάλι νικητές.
    Το ακριβό σου δάκρυ
    Καλέ μου.
    Η απόφασή σου να αντιπαλεύεις και να ορίζεις τη μοίρα σου
    Να το ακριβό σπαθί του ξιφομάχου
    Που μόλις έχασες.
    Να η νίκη του! Η περηφάνια του!
    Ξέρω από ξιφομάχους κι από άνισους αγώνες.
    Όπως κι ο Δάσκαλος.
    Ξέρω από ξαφνικό φευγιό.
    Την πιο ζεστή αγκαλιά σου στέλνω
    Σαν να ‘κλεινα το γιό μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φίλε μου Μικρέ κι Άπιαστε

    Κάθονται οι αναμνήσεις
    Μήλα στα χέρια

    τα εφηβικά πρόσωπα
    Μιλούν
    Κόβουν
    Μοιράζουν,…
    Μέλλον κι όνειρα

    Κι ύστερα φεύγουν,…
    Αναπάντεχα πέφτουν

    Φύλλα αλοϋζας μαραίνονται
    κατακλύζει τ’ άρωμα της πτώσης τους,…
    εκεί απέναντι στα κάγκελα αμήχανα
    να αποχαιρετούν τις μικρές στιγμές της παύσης

    κι η Άλλη Δωρική Κολώνα
    ορθή, στητή
    χαρακωμένη από χαμούς κι άνισους διακανονισμούς,…

    αύριο δεν υπάρχει
    σήμερα,…
    ηττημένοι σφραγίζουμε με στιγμές
    τη μικρή μας φθαρτή αιωνιότητα
    …………………………………………………………
    Σ΄ ευχαριστώ που με πήρες μαζί σου αυτές τις δύσκολες στιγμές,…
    Είναι δώρο ανεκτίμητο

    Και μια βαθιά μου πεποίθηση, κάθε τόσο να επιβεβαιώνεται,… πόσα όμορφα και δύσκολα μαθαίνω από το μικρό μαθητή μου,…

    Ας Ξιφομαχούμε μέχρι το τέλος Ηττημένοι,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αδιαφορώ για την εικόνα μου
    Ξιφομαχώ
    μέχρι τελικής πτώσης
    με συνείδηση
    είδηση μεταδίνω
    δεν παραδίνομαι
    οι σημαίες μου
    η καρδιά μου και τα όνειρά μου
    Τίποτα δεν τους χαρίζω
    Δεν τρέμω στους ίσκιους τους
    Συνεχίζω!...

    Καλημέρα, φίλε μου, Nature!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Sταυρούλα

    Ναι.. αυτό ίσως φταίει...
    η νιότη...
    που δεν καταλαβαίνω ούτε αυτό αλλά ούτε και άλλα γύρω μου...
    αλλά δεν μπορώ να αλλάξω τον τρόπο που κοιτάζω και παρατηρώ, κατανοώ και σκέπτομαι...

    Και ναι... νικητές είναι...
    και ας είναι πειραγμένα τα ζάρια...

    και το ξέρω...
    και δεν αλλάζουν τα πράγματα...

    Και για αυτό και εγώ πάντα κοιτάζω κατάματα...
    άφοβα...



    Γράφεις πολύ όμορφα...
    Ίσως σου τα παραλένε για εμένα...
    αλλά σαφώς και έχεις το δικαίωμα να μου λες...

    Χάρηκα πάρα πολύ που πέρασες
    και σε ευχαριστώ τόσο πολύ για τα λόγια σου
    και την αγκαλιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Βασίλη,

    δεν ξέρω ποτέ τι να γράψω, στα λόγια και τα δυνατά νοήματά σου...
    ίσως μάθω...


    αναμνήσεις...

    μέλλον...όνειρα...

    Αναπάντεχα τα πεσίματα,
    όπως και η ξεχωριστή Ευτυχία...

    Τα φύλλα μαραίνονται... ναι...
    μα εκείνο το άρωμα, έρχεται σε κάτι διαδρομές του μυαλού σου, σε ανύποπτες στιγμές, και κατακλύζεσαι από εικόνες...

    Άνισοι οι διακανονισμοί... πάντα...
    για να μάθεις να ισορροπείς μόνος...

    Σήμερα...
    μένουν αιώνιες οι Στιγμές...


    Εγώ σε ευχαριστώ...

    ''Ας Ξιφομαχούμε μέχρι το τέλος Ηττημένοι,…''

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ευαγγελία,

    τόσο όμορφο αυτό που έγραψες...

    Αδιαφορία
    Μάχες
    Καρδιά
    Όνειρα

    Ατάραχος και ήρεμος
    στο φως και τις αλήθειες...
    ωμά...

    ''Συνεχίζω!...''

    Σε ευχαριστώ που έρχεσαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. στις συντροφιές του Ήλιου λοιπόν...
    καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Φαίδρα

    στα ΄΄καταραμένα΄΄ παιδιά που δεν σταματούν τις σκέψεις και τα όνειρα...
    κυνηγούν το άπιαστο...

    χαίρομαι που περνάς...

    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή