Δευτέρα 17 Αυγούστου 2009

1 _ 168 _ 10.080 _ 0,00992% _ Πραγματικότητα _ Τύχη (Ημερομηνία Λήξης: Τυχαία στιγμή μέσα στις επόμενες 33 ώρες)





................................

εξυψώνεις και μεγαλοποιείς
το απειροελάχιστο του λεπτού

Αδυναμία

1


συνειδητοποιείς την ανυπαρξία
άλλων ώμων, χεριών, βλέμματος, αναπνοής

Πραγματικότητα

168


ξαφνικά βλέπεις γύρω σου εχθρούς και δαίμονες
που νόμιζες πως είχες νικήσει οριστικά
μετά από ατέλειωτες μάχες και Αίμα στα μάτια

Αυταπάτη

10.080


πιάνεις τον εαυτό σου να γράφει
γελοίους άρτιους αριθμούς

Λάθος

0,00992%
Σημειώνω το ποσοστό για το πρακτικό του θέματος...


Επιβεβαίωση ηλίθιων άγραφων νόμων
μέσω συσώρευσης σκληρών γεγονότων
σε μικρή μονάδα χρόνου...

................

και μένω με την γεύση
του πόσο λάθος είναι η άψογη συμπεριφορά

όλο θράσος, για το οποίο ντρέπομαι,
αναρτώ λέξεις και σκέψεις
χωρίς ουσιαστικό ή πρακτικό νόημα

με χτυπούν παντού
έτσι όπως πρέπει, χωρίς οίκτο
όλες οι Αναμονές

και τελικά
πάλι το ίδιο...

πόσο ανίκητη είναι η Μοίρα... η Τύχη...




*Ακούγεται το Am I Losing You από τους Jazzanova

12 σχόλια:

  1. και τελικά
    πάλι το ίδιο...

    το Λευκό από τα μάτια μου
    λερώθηκε...

    και το μαύρο από τις Κόρες μου
    ξεθώριασε...

    και αδιάφορες μου είναι
    όλες οι αναμόνες

    και όλες οι Υποσχέσεις
    γραμμένες πάνω σε βιβλία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Le Poète est semblable au prince des nuées
    Qui hante la tempête et se rit de l'archer;
    Exilé sur le sol au milieu des huées,
    Ses ailes de géant l'empêchent de marcher.

    (L'ALBATROS)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Kyss

    χαίρομαι που πέρασες να αφήσεις ένα τόσο όμορφο σχόλιο - ποίημα...

    Δεν ξέρω για τους Ποιητές...
    Ποιοί είναι...?

    Μου έμαθε τον ορισμό, τον ουσιαστικό, της Ποίησης... εκείνη... και τον κράτησα...

    Ναι...
    Φτερά εμποδίζουν μάλλον και εμένα, και δεν περπατάω...

    Πολύ ασφαλές το περπάτημα...βαρετό...
    Με ελκύουν οι κίνδυνοι...
    Τα γδαρσίματα και τα χτυπήματα...
    Τα προκαλώ, μιας και θα έρθουν έτσι και αλλιώς να με συναντήσουν...


    Να περνάς...
    και να αφήνεις αυθόρμητα κάθε σου σκέψη...

    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. « Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω-
    αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη , για τα μάτια
    όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,
    ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,
    οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
    ταις λέξεις και ταις φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν
    εις όποιο θέμα κι’αν περνώ, όποιαν ιδέα κι αν λέγω.»
    Καβαφης

    Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ...κι όλες οι υποσχέσεις

    εφάπτονται με το κενό...

    Καλησπέρα, φίλε μου, Nature...!
    Καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ψάχνω εκείνη την συνάρτηση λαμπτήρα πυρακτώσεως...με γωνίες και καμπύλες...και χημικές ενώσεις...που επιτέλους θα επιβεβαιώσει αθελά της...τις ανυπαρξίες και τις επιπολαιότητες...τα σημεία...τις αλήθειες...τα ψέματα...τις προσδοκίες...τους συμβιβασμούς...τα λάθη...

    και εκείνη την μία λάθος στιγμή...

    την λάθος...
    την στιγμή...

    που χάνεις όλη την αξιοπρέπεια...

    και κοιτάς...
    ποιός...?
    εσύ...!

    τραβώντας στην άκρη την κουρτίνα...

    για να ανοίξεις...
    στον μόνο...Εκείνο...
    που σου δίνει την μόνη μία μοναδική τελευταία σκληρή αλήθεια της ζωής...

    που σε υποβιβάζει...
    σε νότα χωρίς μέλλον...
    σε όνειρο χωρίς ελπίδα...

    σε
    μία
    μόνη
    μοναδική
    ανάσα
    χωρίς
    καθόλου
    οξυγόνο
    ...

    σε πράξη τέλους χωρίς αιτία...

    .................

    κρατάω τις στιγμές εκείνες

    και την πρόταση την μία

    σαν αξίωμα
    και όχι σαν θεώρημα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. M' αρέσει η πολυπλοκότητα της σκέψης σου κι ας μην τα πάω καλά ούτε με τις συναρτήσεις, ούτε με τις Αναμονές. Οι 33 ώρες πέρασαν. Και τώρα τι;

    Ξέρεις τι σκεφτόμουν; Αν αγαπάμε μερικούς ανθρώπους επειδή τους μοιάζουν κάποιοι στίχοι, επειδή ταιριάζουν με τις προσδοκίες μας, επειδή πυροδοτούν το όνειρό μας... Μήπως όλα τελικά επιστρέφουν σε μας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. N.

    εδώ... σε εμένα...
    αφήνεις λόγια άλλων...
    πίσω από ένα μόνο γράμμα...

    Μου θυμίζεις το τι στην πραγματικότητα είμαι όσον αφορά όλα τα γράμματά σου...
    σε ευχαριστώ...
    ξέρω όμως μόνος μου το πόσο δυνατός είμαι...

    δείξε τα γράμματα σου τα άλλα τα υπόλοιπα στους ξένους...και...
    και σταματώ...

    Μπερδεύτηκαν οι έννοιες και οι σημασίες...
    των λέξεων...και των πράξεων...

    Κινούμαι στα όρια...πάντα...

    Εσύ όμως κράτα όλα τα τικ και τα τακ και τα λεπτά και τις άκρες των δαχτύλων σου
    για την πραγματικότητα...

    Και μην ψάχνεις ούτε το λεπτό...


    Την δική μου την Πραγματικότητα την ξέρεις...δεν αλλάζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Προμηθέα

    υποσχέσεις...ναι...
    με το κενό εφάπτονται...

    δεν ξέρω μήπως τρέφουν τους αδύνατους...

    Υπάρχουν πολλά είδη...διαφέρουν...
    Έχουν να κάνουν και με τα πρόσωπα...

    Σε ευχαριστώ που περνάς
    Αλήθεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Madame de la Luna

    Περάσαν οι ώρες???
    Δεν έχω καταλάβει τίποτα...
    Μου είχαν πει πως όταν περνά ο χρόνος βλέπεις αλλαγές...
    Με μάθανε στα ψέματα...???
    Όχι...

    Δεν δένομαι με ανθρωπους επειδή ταιριάζουν με τις προσδοκίες μου...
    Αλλά επειδή οι προσδοκίες που με γεμίζουν όσο τους γνωρίζω, είναι δικές μας...και των δύο...

    Βλέπω μόνο ένα κομμάτι να ταιριάζει στα παζλ...
    Και δεν πιέζω να κολλήσω εκείνο που δεν ταιριάζει απόλυτα...

    Προτιμώ τα αληθινά και δύσκολα...

    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. «σαν αξίωμα
    και όχι σα θεώρημα,…»
    ……………………………………………………………
    «Περάσαν οι ώρες???
    Δεν έχω καταλάβει τίποτα...
    Μου είχαν πει πως όταν περνά ο χρόνος βλέπεις αλλαγές...
    Με μάθανε στα ψέματα...???
    Όχι...»
    ………………………………………………………………

    μικρέ μου φίλε απολαμβάνω_ και δεν είμαι ο μόνος_ τις δυνατές αλήθειες σου,…

    καλημέρα

    καταθέτω μια απλή διαπίστωση: κι όταν όλα αλλάζουν, καμιά φορά, ο χρόνος δείχνει σταματημένος,…πάντα έχει σημασία η κατεύθυνση

    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Βασίλη

    δεν ξέρω αν ενδιαφέρουν κανέναν οι αλήθειες μου...πάντως τις γράφω...

    αναφορές κάνω...απλά...
    δεν δημιουργώ κάτι...

    Σωστή η διαπίστωση σου...
    Η κατεύθυνη...

    Μερικοί προχωράνε... αλλά προς τα πίσω...

    Άλλοι πάνε μπρος... αλλά επειδή όλοι οι άλλοι πάνε πίσω... μπερδεύονται οι έννοιες και οι κατευθύνσεις...

    τα 'μάτια' λοιπόν...
    παίζουν και αυτά ρόλο...διαπιστώνω εγώ μπερδεμένα και γρήγορα...

    ................................

    Και υπάρχουν και περιπτώσεις, που θέλεις να πας πίσω, χωρίς να μπορείς...
    Ή να κάνεις άλμα μπροστά στον χρόνο, να συναντήσεις το μοιραίο γρήγορα για να γλυτώσεις και να 'γλυτώσεις'...

    Να πέσουνε τα αναποδογυρισμένα μπουκάλια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή