Πέμπτη 30 Ιουλίου 2009

αδιαφορώ...



Τα όρια
τα μέγιστα.

Τα όρια απόκλισης

των θέλω από τα πρέπει
των λόγων και σκέψεων από τις πράξεις
των στιγμών στο δύο από τις στιγμές στο ένα

τα όρια απόκλισης.

Και όσο μεγαλύτερο είναι το εύρος που αντέχεις ανάμεσα σε αυτά τα άκρα,
τόσο δυνατότερος είναι ο χαρακτήρας σου...???

Όρια
και εκείνα τα Σημεία

που κρίνουν τις πορείες
και τα κοίλα
και τις αξίες
και τα πρόσημα
και τις θυσίες

Που χαρακτηρίζουν
το πριν και το μετά...


Έχω τη Δύναμη
να σκίζω μόνος μου τις σάρκες μου.
Ανέκφραστος
Ήρεμος
Και να τις ακουμπώ δίπλα μου, μπροστά μου
από εγωισμό αυτοκαταστροφικό

Έχω κατακτήσει την Αδιαφορία
δική μου...μόνον...όλη.
Σε κλάσματα δευτερολέπτου
αδιαφορώ για οτιδήποτε.
Χωρίς γυρισμό.
Αδιαφορία αληθινή και απόλυτη
σαν αυτή που ανέφερε ο Βιζέλ.

Έχω τη Γνώση να ξεχωρίζω
αυτά που είναι για μένα
που μου ανήκουν
μόνο σε μένα

Και ποιός πήρε αυτά που δικαιούταν...???

Ποιός προτιμά την ευτυχία λόγω άγνοιας...???

Προτιμώ τη δυστυχία λόγω Γνώσης
και έτσι είμαι...

Ελεύθερος...




*Ακούγεται το Struggle for Pleasure του Wim Mertens

6 σχόλια:

  1. Γαμάτο. Όλο. Και το ταίριασμα της μουσικής, φοβερό. Του δίνει δύναμη..

    Ελεύθερε..:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο Μήνας Αύγουστος μας μοιάζει
    Ξένος όπως εμείς
    Διχασμένος
    Ψεύτης κι άδικος
    Κρύβεται από το φεγγάρι που γεμίζει
    Κρύβεται από τους ανθρώπους που ξεχειλίζουν
    με μαύρα λαδωμένα μπράτσα
    και πρόστυχη ανία τις παραλίες του
    Κρύβεται στις προσμονές και στις πληρωμένες βεντέτες στην παραλιακή
    στις πόρτες φορτώνει σιδεριές
    Με σάβανα ξεχασμένα τραγούδια
    Με δόσεις και ληγμένα πάθη
    σκεπάζει τις νυχτιές

    Μας μετράει την αυθάδεια
    Μας χλευάζει την υπέρβαση
    Μας κανονικο-ποιεί,…τα όνειρα
    Εμάς τους κολασμένους
    τους αρνητές κι αχόρταγους
    εμάς τους μικρούς θλιβερούς
    οικογενειοκράτες
    όμως
    ΟΧΙ ΕΣΕΝΑ

    ΛΕΥΤΕΡΗ ΨΥΧΗ

    ΟΧΙ ΕΣΕΝΑ!

    Τις πόρτες κλείσε πίσω σου,…
    Ούτε ανάμνηση ούτε δάκρυ


    Βούτηξα το χέρι βαθιά στο μέλι
    Σήμερα σ’ αποχαιρετώ
    Με την αίσθηση του πάντα
    Χρέωσε με τα μέγιστα «πρέπει»
    Σε μένα το μίζερο αρνητή
    Κράτησε μου ένα εικοσιτετράωρο δραπέτη
    Πληρώνω όσο όσο
    Οι στιγμές με μεθάνε
    τους κλέβω όλα τα «μη»
    και τα φορώ κατάσαρκα
    Με αυθάδεια
    Με υπομονετική γαλήνη
    Με συγκαταβατική ανυπακοή

    Εσύ Φύγε

    Ούτε άρνηση σου πρέπει
    Ούτε φθορά
    Ούτε αδιαφορία
    Ούτε άγνοια ευφορία

    Γνώση Αίμα Χαμόγελο Μοίρασμα

    Νέα Φωτιά
    Όχι πυρωμένο σίδερο
    Σίδερο ακατέργαστο
    Που εσύ θα πυρακτώσεις
    Εσύ θα απογειώσεις
    Λευκό χαρτί
    Που εσύ θα γράψεις πάνω του
    Τα νέα τραγούδια

    Σε χαιρετώ Μικρέ μου Φίλε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τα πάω χάλια με τα όρια. Κι αυτό το βάζω στα υπέρ μου ;)

    Αλλά δεν ξέρω, αν θέλω να τα γνωρίζω πάντα όλα.

    Συνήθως όμως επιχειρώ να μάθω: "Θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό". Και το πληρώνω αναλόγως. Άλλοτε με χαμόγελα κι άλλοτε με γδαρσίματα. Καμιά φορά κι οι Άγγελοι βγάζουν νύχια.

    Καλό ξημέρωμα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Aura

    Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε...
    Νομίζω πως αρέσει και σε εμένα αυτό...
    Και αυτή η σύνθεση είναι πολύ αγαπημένη μου.

    Με συγχωρείς που άργησα τόσο πολύ να απαντήσω

    I am floating...
    Χαίρομαι που 'βοήθησα'...
    :)

    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Βασίλη

    Γράφεις τόσο ξεχωριστά και δυνατά, που πάντα δυσκολεύομαι να σου απαντήσω.

    Ναι... άδικος ο Αύγουστος και ψεύτης
    και τώρα που σου γράφω είναι πιο σκληρός από ποτέ...
    και από χτές... και από όταν ξεκίνησε...

    Και παράλληλα αυτή η πρόστυχη ανία που λες...
    Την κρατάω μαζί με μια κουβέντα μας άλλη.

    Μου αρέσει η αυθάδεια, η δική μου
    και η υπέρβαση
    και δεν κανονικοποιώ τα όνειρά μου
    γιατί θα χάσουν την αξία και το νοημά τους


    Εσύ ξέρεις τις Υπερβάσεις, τις Υπερβολές, τα Σημεία...
    Και εγώ σου φτιάχνω το εικοσιτετράωρο...
    κλέβω στιγμές και τις κολλάω, τις πλέκω, να έχουνε ροή...
    κοντεύω... θα στο δώσω...
    δώρο για τα Δώρα σου

    Μου αρέσουν οι προκλήσεις
    Μου αρέσουν τα άκρα
    Να είμαι στο ανώτερο σημείο...με κίνδυνο...
    Αλλά μήπως μου αρέσει αυτό, για να είναι απότομη και μεγάλη η διαφορά με το κατώτερο σημείο που πάντα ακολουθεί...?!
    Άλμα...

    Λευκά είναι και γίνονται τα χαρτιά
    αν πάνω τους ξεκινήσω να γράφω...

    Δεν μπορώ να περιοριστώ
    ούτε να περιορίσω τα θέλω μου...
    Κατάλαβα νωρίς μάλλον
    την ουσιαστική αξία των πραγμάτων
    και αυτά που με γεμίζουν...
    Και αυτή η γνώση μερικές φορές είναι σκληρή...

    Σε ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Madame de la Luna

    Υπέρ σου είναι...
    Δεν χρειάζονται και τόσο τελικά.

    Ας το πληρώνεις...
    αρκεί να είσαι έτοιμη.

    Καλά είναι και τα γδαρσίματα (θυμήθηκα μία φωτογραφία...)

    Αυτοί οι Άγγελοι έχουν περισσότερο ενδιαφέρον,
    λόγω δυνατοτήτων, μεταμορφώσεων...

    Η πολυπλοκότητα που λέγαμε...

    Ευχαριστώ που περνάς...

    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή