Εγκατάλειψη...
παλιών συνηθειών.
αγαπημένων ασχολιών.
προσώπων.
πατρικών.
κληρονομιών.
συμβιβασμών.
πεπρωμένων...
Υπάρχει ολοκληρωτική εγκατάλειψη?
Ταυτίζεται ποτέ η εγκατάλειψη με την απελευθέρωση κάποιου από τα δύο μέρη?
*Ακούγεται το Big my Secret του Michael Nyman
Φυσικά και υπάρχει. Από εμάς τους ίδιους φυσικά. Μόνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά Βoy:)
Aura
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα το ψάχνω αν υπάρχει...
Δεν είμαι σίγουρος.
Και μάλλον σε μερικές περιπτώσεις θέλει πολύ κουράγιο η απόφαση...
Φιλιά πολλά
Χμ.. "βάλε μου δύσκολα και μη με βοηθάς..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαρτάται.. γιατί εγκαταλείπεις, ποιον εγκαταλείπεις, σε ποια στιγμή, τι προσδοκάς κτλ. Πολλά παίζουν ρόλο, αλλά το μυαλό μας είναι ο καλύτερος 'ρυθμιστής' της ελευθερίας μας.
Πάντως ο Νίτσε πίστευε πως είναι επικίνδυνο να ζεις με ασφάλεια, κι εγώ πάντα συντάσσομαι με τέτοιες ιδέες. Βοήθησα;
Πολύ μου αρέσει εδώ. Θα ξανάρθω..
μμμ...
ΑπάντησηΔιαγραφήθα έλεγα ότι όλα μέσα μας μένουν. απλά...αλλάζουν μορφή...
φιλιά βρόχινα...
Η νύχτα στο νησί
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλη τη νύχτα κοιμήθηκα μαζί σου κοντά στη θάλασσα, στο νησί. Ήσουν άγριος και γλυκος ανάμεσα στην ηδονή και στον ύπνο ανάμεσα στη φωτιά και στο νερό.
Ίσως πολύ αργά ενώθηκαν τα όνειρά μας, στα ψηλά ή στα βαθιά, στα ψηλά σαν κλαδιά που κουνάει ο ίδιος άνεμος, στα χαμηλά σαν κόκκινες ρίζες που αγγίζονται.
Ίσως το όνειρό σου χωρίστηκε από το δικό μου και στη σκοτεινή θάλασσα με έψαχνε όπως πρώτα υπήρχες όταν δεν ακόμα, όταν χωρίς να σε διακρίνω έπλεα στο πλάι σου, και τα μάτια σου έψαχναν αυτό που τώρα - ψωμί, κρασί, έρωτα και θυμό - σου δίνω με γεμάτα χέρια, γιατί εσύ είσαι το κύπελλο που περίμενε τα δώρα της ζωής μου.
Κοιμήθηκα μαζί σου όλη τη νύχτα, ενώ η σκοτεινή γη γυρίζει με ζωντανούς και νεκρούς, και σαν ξύπνησα ξάφνου καταμεσής στη σκιά το μπράτσο μου τύλιγε τη μέση σου. Ούτε η νύχτα, ούτε ο ύπνος μπόρεσαν να μας χωρίσουν.
Κοιμήθηκα μαζί σου και ξύπνησα με το στόμα σου βγαλμένο από τον ύπνο να μου δίνει τη γεύση από τη γη, από τη θάλασσα, από τα φύκια, από το βάθος της ζωής σου, και δέχτηκα το φιλί σου μουσκεμένο από την αυγή σαν να έφθανε από τη θάλασσα που μας περιβάλλει p.neruda
(...αγαπη μου...)
N.
Madame de la Luna
ΑπάντησηΔιαγραφήχμ... ''πόλεμος είναι η αγάπη
και μην υποχωρείς...''
Βοηθήσατε πολύ...
Συμφωνώ και εγώ με αυτό... συντάσσομαι με εσάς και τον Νίτσε.
Δεν θέλω ασφάλεια...
Ελευθερώνω και εξελίσω τους γύρω μου, για να είναι όσο γίνεται πιο δυνατοί και αυτόνομοι, ωστέ να με εγκαταλείψουν όποτε θέλουν...
Αν είναι δυνατοί μένουν μαζί σου επειδή πραγματικά το θέλουν και όχι επειδή σε έχουν ανάγκη...
Θα ήθελα την γνώμη σας σε αυτό...
Σας ευχαριστώ που περάσατε, και πολύ χαίρομαι που σας άρεσε...
Ευχομαι να ξαναγίνει...
και ανυπομονώ...
Νεράιδα της Βροχής
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά αλλάζουν μορφή μέσα μας...
και μέρος...
θάβονται...
ξεθάβονται...
κρύβονται...
Αλλά δεν ξέρω αν όλα μένουν μέσα μας...
Τουλάχιστον όσον αφορά το πόσο έντονα είναι...
το αν τελικά τα βλέπουμε πλέον ως λάθη...
Σε ευχαριστώ που πέρασες
N.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο... ειδικά αυτή την στιγμή, και το ξέρεις...
Μία νύχτα αρκεί να σε γεμίσει αμέτρητα Όνειρα...
Ένα νησί αρκεί για να χωρέσει όλο σου τον Κόσμο...
Μετρημένες ώρες και στιγμές αρκούν για να προκαταβάλουν το Άπειρο...
Αναμνήσεις μίας μέρας αρκούν για τις προσδοκίες χρόνων και ζωών...
Τα όνειρα ενώθηκαν αργά?
Ενώθηκαν όμως...
Δεν ξέρω αν είναι και για τις δυο πλευρές...
Δύο λέξεις... Μια νύχτα... 24 ώρες... Μία μέρα... μία θάλασσα... Τρεις φράσεις... 117 δάκρυα... Ένας περίπατος... Ένα ηλιοβασίλεμα... Μία φωτογραφία... 3731 αγγίγματα...
Μετρημένα όλα...
για να περιγράφουν το μόνο πράγμα που εγώ δεν μπορώ να μετρήσω και να βρω το άκρο του...
Απλά επειδή δεν μετριέται και ούτε έχει άκρο ή ορατό τέλος...
Σε ευχαριστώ για όλα
(...αγάπη μου...)
Προτιμώ την ανασφάλεια
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε γεμίζει αντάρα!
Κι υπάρχω, λέω, τότε..
Καλησπέρα,
αγόρι της φύσης..
Όταν μια νύχτα θα ξυπνήσεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό το κρυφό άρωμα λεβάντας
Όταν θα σηκωθείς στα δάχτυλα
Να πάρεις απ’ το πρεβάζι
Το γιασεμί που σ’ άφησε η δική σου Νεράιδα
Να ισορροπήσεις ξανά δίχως μετρονόμο
Χωρίς θεατρώνη κι αστυνόμο
Απ’ την Αρχή. χωρίς νόμο.
Να αποπειραθείς την αμαρτία χωρίς συμβιβασμό
Αδιαφορώντας κι όχι φοβούμενος
τις αναστολές των θρησκόληπτων «επαναστατών»
που μαζεύονται στο εικόνισμα της «οικογένειας»
δυό ή τρεις φορές τη μέρα
και προσεύχονται στην αγία μετριότητα
Όταν ένα ξημέρωμα
Θα ακούσεις τον ήχο της βρύσης
_σα να ήταν πρώτη φορά_
να σου σιγοτραγουδά
Καλημέρα
Αξύριστος θα βγείς
Μ’ ένα λευκό πουκάμισο
Να ανεμίζεις θύελλα Στα μάτια
Και πίσω να αφήσεις
Συμβόλαια Σύμβολα Συμβολισμούς
Τότε θα μπορείς να μιλάς καθαρά
Κι απ’ το χέρι να κρατήσεις περήφανος ξανά
Την Ανυπακοή Την Αντάρα Την Ανατροπή
Απ’ την Αρχή
Χωρίς μεσοβέζικους διακανονισμούς
Χωρίς Ανοχές επιβεβαιωμένων εικόνων
Και θα είναι μια Εγκατάλειψη του χτες
_αυτής της εικόνας που απέστρεψες βίαια το πρόσωπο_
Μια Εγκατάλειψη του αύριο
_ της εικόνας που δε θέλεις να καταλάβεις τη μέγιστη αντίφαση της_
Και θα είναι απλά
Ένας Θρίαμβος του Σήμερα
Φίλε μου
Μικρέ μου Φίλε
Ξέρεις ότι αντέχεις πολύ περισσότερα
Ξέρεις ότι πληρώνεις πολύ ακριβά την Αταξία
Ξέρεις ότι η Δύναμη βρίσκεται στην Υπέρβαση
Σου Εύχομαι την απρόσκοπτη Χαρά
Την Ευτυχία που θα τη μοιράζεσαι και θα την σκορπάς
Την Εικόνα με Σένα Μέσα κι όχι Απέναντι
Με κανέναν Απέναντι
Σ’ ευχαριστώ για όλα
Πιο πολύ για το ότι όταν σου γράφω, γράφω κυρίως για μένα
_πως έγινε κι αυτό; _
Σ’ ευχαριστώ Μικρέ μου Μαθητή
Για όλα όσα, εξακολουθείς και με Μαθαίνεις
Κι όσο αργά κι αν είναι να ξέρεις ότι αντέχω τη Γνώση
τη σκληρή επιβεβαίωση της Αλήθειας
Κι όσο για τις μουσικές;
Με ξαναγεννούν
Με ταξιδεύουν
Κι ας ξέρω
Με παγιδεύουν
Σ’ ευχαριστώ
Ευαγγελία
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνούμε
Στην 'ανασφάλειά' βρίσκω την δική μου 'ασφάλεια'...
Στην Αταξία...
Στην 'Υπερβολή' τους, που είναι η δική μου πιο λογική πορεία...
και υπάρχω
και φέρνω 'ισορροπία'
αδιαφορώ
Σε ευχαριστώ
Πως τα κατάφερες και μάζεψες εδώ τόσες ψυχές μου αγαπημένες; Να ξέρεις ότι είσαι τυχερός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γνώμη μου είναι ίδια με την δική σου. Μιας και με ρωτάς δηλαδή... Αλλά...
"Πάνω σε πίστες ευτυχίας δεν προσγειώνομαι".
ΥΓ: Χμ... Neruda... Λατρεμένος. Μ' αρέσει πολύ εδώ λέμε. Χαρά μου να περνάω. Για όσο (όπως συνηθίζω να λέω, αν κι εσείς δεν με ξέρετε).
ΥΓ: Έχω τρελάνει πολύ κόσμο με την εναλλαγή ενικού-πληθυντικού. Αλλά εσύ να μείνεις στο Εσύ. Ναι;
Βασίλη
ΑπάντησηΔιαγραφήπως εγώ να απαντήσω σε τόσο όμορφα και σοφά λόγια...
Τη Νύχτα περιμένω
Τη Νύχτα χωρίς το ξημέρωμα του χτες ή του σήμερα
Τη Νύχτα που θα φέρει εκείνο το Αύριο
να πάρω το γιασεμί
χωρίς μετρονόμο
ούτε 'αστυνόμο', που δεν ήμουν, είμαι, και ούτε θα γίνω
για αυτή την αμαρτία, που πραγματική είναι μόνον χωρίς συμβιβασμούς
με αδιαφορία, που την τέχνη της μαθαίνω
Τη Νύχτα πάλι εκείνη
που ακόμα πιο ελεύθερα
ξανά και ξανά
θα σκοντάφτουν στον λαιμό μου
αναπνοές
που ψίθυροι μου θα απαντούν
αυθόρμητα
δυο λέξεις
όπως μου αρέσει...χωρίς 'σκέψη'
να φέρει το Πρωί
αξύριστος
λευκό πουκάμισο και γιασεμί
θύελλα
να Την κρατήσω από το χέρι
νέα εικόνα
δεν χρειάζομαι επιβεβαίωση
Εγκατάλειψη
πραγματική
_εκείνης της εικόνας_
Μου το είπες καιρό πριν σε μία βόλτα
για εκείνη την αργία
την Κυριακή
που όταν και αν έρθει
δεν θα την κρατήσω τελικά για μένα
αλλά θα βγω να την μοιραστώ
να την 'σκορπίσω'
την ευτυχία
''Την Εικόνα με Μένα Μέσα κι όχι Απέναντι
Με κανέναν Απέναντι ''
Σε ευχαριστώ
πραγματικά
Madame de la Luna
ΑπάντησηΔιαγραφήναι, νιώθω τυχερός εδώ
και τους ευχαριστώ
και Εσένα (πήρα θάρρος για ενικό)
Χαίρομαι λοιπόν που συμφωνούμε...
και...λέω...
'Κάνε με να περιμένω κι ας πληγώνομαι'.
ΥΓ. Neruda... από την Ν.
που δεν ξέρω πως να την ευχαριστήσω τελικά, για όλα τα προηγούμενα και τα επόμενα...
για το ξανά και ξανά, που πάντα προς το Άπειρο με πάει...
Χαίρομαι που σου αρέσει εδώ...
Να έρχεσαι...
Για όσο....... (ίσως να σε μάθουμε)
Σε Ευχαριστώ