Θα προτεινα ως συνεχεια του soundtrack το Mi par d'udir ancora... Oσο για φωτο, σε εμπιστευομαι απολυτα (και οχι μονο στην επιλογη φωτογραφιων και τραγουδιων)...
Πολύ όμορφη και ενδιαφέρουσα πρόταση... Συμπληρώνει με ιδιαίτερο τρόπο αυτή την ανάρτηση. Μου αρέσει...
Αλληλοσυμπλήρωση για άλλη μια φορά λοιπόν...
Ξέρεις πως έχεις μεγάλη επιροή στις αναρτήσεις του blog (και όχι μόνο)...
Το κομμάτι που πρότεινες μου έφερε αυθόρμητα μία φωτογραφία που έχεις μοιραστεί μαζί μου. Και δεν με απασχολεί αν πραγματικά ταιριάζουν... Συνδέθηκαν όμως στιγμιαία στο μυαλό μου
Buenos Aires-Αθήνα Επιστροφή στη θλίψη Με Astor Piazzola Συνοδεία ακουστική και μυστική Πίσω, που τίποτα δεν έμεινε ίδιο Πίσω, που τίποτα πια δε σε κρατά Μονάχος να χορεύεις Ένα χορό Που ούτε το πάθος δύο δε χωρά Κι εσύ μόνος να χαράζεις Φιγούρες στο χαρτί Με φόβο να παιδεύεις μονάχος να χορογραφείς Ένα χορό για δύο Μονάχος να παθιάζεσαι Και το ρηχό να ξεπερνάς,… 22/8/2008
(μόλις είχα επιστρέψει,…) ………………………………………… μου το θύμησες και στο αφήνω,…
πολύ ωραίο. Χαίρομαι που η ανάρτηση αυτή στο θύμησε, και έτσι το διάβασα εδώ και εγώ.
Αρέσει και στους δυο μας αυτή η μουσική, οι εικόνες... η κουλτούρα ίσως...
Αυτό που έγραψες τότε όμως, δεν ξέρω γιατί... αλλά με έκανε να σκεφτώ μήπως και η απόσταση ανάμεσα στο '1' και το '2', είναι μεγαλύτερη και διαφορετική, από ότι ανάμεσα σε άλλους διαδοχικούς αριθμούς...
Ίσως επειδή η απόσταση ανάμεσα στο '1' και το '2', με κάνει και σκέφτομαι την μεγάλη απόσταση ανάμεσα στο 'μόνος' και 'μαζί'...
Το 'μονάχος να χορογραφείς', ακούγεται σαν το μονάχος να ονειρεύεσαι... μου αρέσει πολύ.
Και πάντα το ρηχό μας αρέσει να ξεπερνάμε... τουλάχιστον εμάς...
το πάθος...
ΑπάντησηΔιαγραφή...θέλει τις πληγές του...
φιλιά βρόχινα...
Έτσι ακριβώς είναι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως συνέδεσες εντελώς αυθόρμητα τις εικόνες με το τραγούδι, και μου αρέσει πολύ αυτό...
Χαίρομαι που έγινε κατανοητό.
Σε ευχαριστώ πολύ που πέρασες...
α,ναι!
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι υπέροχα όλα εδώ!
η μουσική και οι εικόνες!
πανέμορφα!
καλή αρχή και συνέχεια
σε φιλώ
Φαίδρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ που πέρασες...
Και χαίρομαι που σου αρέσει το blog.
Απλά όπως σου είπα, εκφράζω ότι περνάει από το μυαλό μου.
Χωρίς να προσέχω και πολύ.
Άλλωστε δεν ξέρω να γράφω και ιδιαίτερα όμορφα.
Αφορμή νομίζω ήταν απλά αυτό που γράφω στην πρώτη ανάρτηση.
Συνέχισε να μας γεμίζεις εικόνες, σκέψεις, προβληματισμούς...
να μας εκφράζεις μέσα από εσένα...
Φιλι - α
Ax αυτά τα γόνατα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα έδωσαν όλα...!
Όμορφη νύχτα boy
Θα προτεινα ως συνεχεια του soundtrack το Mi par d'udir ancora...
ΑπάντησηΔιαγραφήOσο για φωτο, σε εμπιστευομαι απολυτα
(και οχι μονο στην επιλογη φωτογραφιων και τραγουδιων)...
x
N
Aura
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι! Αυτά τα γόνατα... είναι απίστευτα...
Σημαδεμένα...
Στάζουν πάθος μάλλον...
Συγκρουόμενα ΄θέλω' και 'πρέπει'...
Χαίρομαι που σου άρεσαν.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ ήρθες, και βρήκες ενδιαφέρον...
Έυχομαι να συνεχίσεις...
Ν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφη και ενδιαφέρουσα πρόταση...
Συμπληρώνει με ιδιαίτερο τρόπο αυτή την ανάρτηση. Μου αρέσει...
Αλληλοσυμπλήρωση για άλλη μια φορά λοιπόν...
Ξέρεις πως έχεις μεγάλη επιροή στις αναρτήσεις του blog (και όχι μόνο)...
Το κομμάτι που πρότεινες μου έφερε αυθόρμητα μία φωτογραφία που έχεις μοιραστεί μαζί μου.
Και δεν με απασχολεί αν πραγματικά ταιριάζουν...
Συνδέθηκαν όμως στιγμιαία στο μυαλό μου
Φιλιά
θα τη μοιραστεις μαζι μου αυτη τη φωτο?
ΑπάντησηΔιαγραφή(ειτε μεσω blog ειτε μεσω mail?)
Και ειμαι σιγουρη οτι θα ταιριαζει...
...like the circles that you find
In the windmills of your mind...
N.
Ν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις ήδη που θα δεις την φωτογραφία.
Θα ταιριάζει...?
Δεν θα ταιριάζει...?
Απάντησες μόνη σου μέσα από τους στίχους...
In the windmills of my mind...
Φιλιά
Buenos Aires-Αθήνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιστροφή στη θλίψη
Με Astor Piazzola
Συνοδεία ακουστική και μυστική
Πίσω, που τίποτα δεν έμεινε ίδιο
Πίσω, που τίποτα πια δε σε κρατά
Μονάχος να χορεύεις
Ένα χορό
Που ούτε το πάθος δύο δε χωρά
Κι εσύ μόνος να χαράζεις
Φιγούρες στο χαρτί
Με φόβο να παιδεύεις
μονάχος να χορογραφείς
Ένα χορό για δύο
Μονάχος να παθιάζεσαι
Και το ρηχό να ξεπερνάς,…
22/8/2008
(μόλις είχα επιστρέψει,…)
…………………………………………
μου το θύμησες και στο αφήνω,…
Καλημέρα
Βασίλη
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ ωραίο.
Χαίρομαι που η ανάρτηση αυτή στο θύμησε, και έτσι το διάβασα εδώ και εγώ.
Αρέσει και στους δυο μας αυτή η μουσική, οι εικόνες... η κουλτούρα ίσως...
Αυτό που έγραψες τότε όμως,
δεν ξέρω γιατί...
αλλά με έκανε να σκεφτώ μήπως και η απόσταση ανάμεσα στο '1' και το '2',
είναι μεγαλύτερη και διαφορετική,
από ότι ανάμεσα σε άλλους διαδοχικούς αριθμούς...
Ίσως επειδή η απόσταση ανάμεσα στο '1' και το '2',
με κάνει και σκέφτομαι την μεγάλη απόσταση
ανάμεσα στο 'μόνος' και 'μαζί'...
Το 'μονάχος να χορογραφείς', ακούγεται σαν το μονάχος να ονειρεύεσαι... μου αρέσει πολύ.
Και πάντα το ρηχό μας αρέσει να ξεπερνάμε...
τουλάχιστον εμάς...
Ευχαριστώ
για όλα