Έτσι σκέφτηκα σε μια στιγμή μετά...

Γωνία με τρεις διαστάσεις
κάθομαι
πεσμένος
με το κεφάλι μου στο πλάι
τα χέρια κρεμασμένα


Σας βλέπω να περνάτε
με κλωτσάτε


Ξεχάστηκα σε μια στιγμή
σε μια νύχτα και έναν περίπατο
σε ένα άγγιγμα και ένα βλέμμα
σε μια συζήτηση...
δική μας.
Μόνο δική μας.


Υπαρκτός ή Ανύπαρκτος;
Ανεξίτηλα;


Έτσι ένιωσα...
αυτό είδα...
και δεν ξέρω τι γράφω ή εννοώ.
Χωρίς καμία συνοχή.


Υπάρχει κανείς που δακρύζει όταν με σκέφτεται,
σαν να ήμουνα νεκρός;