αδιαφορώ...

Τα όρια
τα μέγιστα.

Τα όρια απόκλισης

των θέλω από τα πρέπει
των λόγων και σκέψεων από τις πράξεις
των στιγμών στο δύο από τις στιγμές στο ένα

τα όρια απόκλισης.

Και όσο μεγαλύτερο είναι το εύρος που αντέχεις ανάμεσα σε αυτά τα άκρα,
τόσο δυνατότερος είναι ο χαρακτήρας σου...???

Όρια
και εκείνα τα Σημεία

που κρίνουν τις πορείες
και τα κοίλα
και τις αξίες
και τα πρόσημα
και τις θυσίες

Που χαρακτηρίζουν
το πριν και το μετά...


Έχω τη Δύναμη
να σκίζω μόνος μου τις σάρκες μου.
Ανέκφραστος
Ήρεμος
Και να τις ακουμπώ δίπλα μου, μπροστά μου
από εγωισμό αυτοκαταστροφικό

Έχω κατακτήσει την Αδιαφορία
δική μου...μόνον...όλη.
Σε κλάσματα δευτερολέπτου
αδιαφορώ για οτιδήποτε.
Χωρίς γυρισμό.
Αδιαφορία αληθινή και απόλυτη
σαν αυτή που ανέφερε ο Βιζέλ.

Έχω τη Γνώση να ξεχωρίζω
αυτά που είναι για μένα
που μου ανήκουν
μόνο σε μένα

Και ποιός πήρε αυτά που δικαιούταν...???

Ποιός προτιμά την ευτυχία λόγω άγνοιας...???

Προτιμώ τη δυστυχία λόγω Γνώσης
και έτσι είμαι...

Ελεύθερος...

*Ακούγεται το Struggle for Pleasure του Wim Mertens