......................
συνεχίζουν...
ασταμάτητα
όλο θράσος
σχεδόν πρόστυχα...
ο Ήλιος κάθε πρωί να ανατέλλει
να δύει το απόγευμα
και η Νύχτα να έρχεται...
Ξιφομάχοι να πέφτουν σε άνισες μάχες
σε στημένα παιχνίδια της Τύχης...
Να γίνονται κληρώσεις...
Εγώ να γεμίζω χωρίς αξία και νόημα χαρτιά με μελάνι...
Τα δάκρυά μου να μην σκοντάφτουν σε κανέναν ώμο...
......................
Διαλύονται στον χρόνο οι συντροφιές του Ήλιου
...μένουν οι αναμνήσεις, τροφή και μάθημα για το μέλλον
κάθονταν σε πεζούλια με μήλα στα χέρια
με φύλλα αλοϋζας
και μία επαναλαμβανόμενη κίνηση για το άρωμά της το εθιστικό σαν ναρκωτικό
που πλημμυρίζει το μυαλό σου...
παρατηρητές των αλλαγών σε γειτονιές
χώματος που χάνεται
περαστικών και των καθημερινών τους δρομολογίων και συνηθειών
παιδιών που μεγαλώνουν
με τσακωμούς και γέλια
αδιάφοροι για την εικόνα τους
χαρτογράφοι ραγισμάτων σε πολύχρωμα μωσαϊκά
και με την ξύλινη κολώνα εκεί
σε πείσμα όλων των άλλων αλλαγών
να μένει ακλόνητη
για να μας λέει
τις δικές μας και τις άλλες απώλειες και αλλαγές
που δεν γυρνούν
λογικές εξηγήσεις...
αύριο...
δεν υπάρχουν
......................
*Διαβάζεται μαζί με το ''Ξιφομάχοι,...''
**Ακούγεται το Sun Gangs από τους Veils
